18 Ocak 2011 Salı

1.ETAP ,2.ETAP,3.ETAP.......:))))))

HAYATIMIZIN VAZGEÇİLMEZLERİ
            Akşamları işten çıkıp eve dönmemiz bir hayli maceralı oluyor.Yasir'in daha servisi görür görmez "anne ben senin yanında oturacağım"diye çığlıklar atmasıyla maceramızın başlama stardı verilmiş olur.Şayet kendileri yanıma oturma şerefine nail olamamışsa servis ve bütün  mahalle Yasir'in sesiyle yankılanır.
           Minik kızım çıt bile çıkarmadan eve ulaşmak için sabırsızlanır.Belki huysuzlanma sırası o an ona da gelmiş olsa daha fazlasını yapacak ama abisinden sıra gelmez.Eve geldiğimizin göstergesi olan zile, bastığımız an bütün apartman Afra tarafından ŞAŞİRRRRR,DÜMRAAAA feryatlarıyla çın çın çınlar.Tabi Yasir'in bu olaya tepkisiz kalması imkansız Oda yaşasın Afva Afva diye karşılık verir.Yaşı küçük ,cismi büyük Zümra ise kahkahalarla güler geçer bu karşılama merasimine.Bu arada apartmandakiler Allah bilir içlerinden bize neler neler sayıp döküyorlardır.Eeee bir nebze de olsa haklılar bukadar da olmaz kiiiii.
         Yoğun bir mücadeleden sonra artık evin içindeyiz.Ben zatı muhterem Elif anne,teyze,hala bir nebze de olsa ohhhh deme fırsatı bulmuşumdur.EEE ne de olsa 1.etabı geçmiş durumdayız.Burada mühim olan başarı değil bir sonraki etaba ulaşıp ulaşmama.
         Emniyet kemerlerinizi takın ikinci etap başlıyor....Yoğun bir mücadeleyle üstümüzü çıkarttıktan sonra Afra annesinin gönderdiklerini Yasirle paylaşır,sonra paylaşamazlar ve bu benim bu benim diye sloganlar atılır.Yasir ağlamaya başlar Afra yavrum benim o merhametli kalbine yenik düşer  ve her ne kadar da istemese "Al Şaşirrrrr al"diye Yasir'e verir elindeki avucundakini.Zaten vermese de YASİR  hoşuna giden oyuncakları çaktırmadan kendi odasına taşır.Afrayla orada oynamak için:)))))))))
        Evet bir etabın daha sonuna ve diğer etabın başına geldik.3.etap da Afrayla Yasir'in yukarıya çıkabilme mücadelesi,önce Yasir Afraya"Afvaaa hadi çıkalım"der.Sonrasında kimsenin ruhu duymadan bir solukta yukarıya çıkarlar.Biz evin büyükleri tarafından fark edildikleri gibi aşağıya çekilirler.Afva bana tüm sevimliliğiyle eyifff,eyiiiif hadi çıkalım deyince benim bütün tabularım alt üst olur ve kendimizi yukarıda buluruz.Hemen televizyona özel cd'miz takılır ve müzik eşliğinde başlarız dans etmeye"EN BÜYÜK KİM ALLAH"ilahisi vazgeçilmezimizdir aynı zamanda açılış müziğimiz.Yasir de Afra da  bu şarkıyı özel dans figürleriyle tamamlarlar.Sonrasında "kumbaramızı açalım kumbaramızı açalım;paraları sayalım paraları sayalım,biz

15 Ocak 2011 Cumartesi

ŞİMDİ OKULLU OLDUK

                                              

           EĞİTİM HER YAŞTA ŞARTMIŞŞŞŞ
  
          Ben zatı muhterem Zümra tabiri caiz ise gözümü okulda açtım.Dünyaya geldikten iki ay sonra her sabah annemle şu şarkıyı söylüyoruz:"Şimdi okullu olduk,sınıfları doldurduk,sevinçliyiz hepimiz,yaşasın okulumuz."
          Galiba çok daha uzun seneler bu şarkıyı söylemeye devam edeceğim.Benim annem aslında Türkçe öğretmeni ama abim ve benim için iki yıldır özel bir anaokulunda müdürlük yapıyor.Hal böyle iken her sabah okul yollarında şarkılar söylüyoruz.
           Bu durumdan şikayetçi olduğumu zannetmeyin annem yanımda  hatta abim de daha da ne isteyeyim değil mi?Okul eğlenceli bir yer.Ben de çocukları çok seviyorum.Onları görünce mutluluktan ne yapacağımı bilemiyorum.Hele okula ayda bir tiyatrocular geliyor.Onların gösterilerine bayılıyorum.Galiba onlar da bana:)))
          Abim iki buçuk yaşından beri ;ben iki aylıktan beri okuldayım.Babam matematik öğretmeni annem Türkçe öğretmeni analayacağınız üzere ömrümüz okullarda geçecek gibi görünüyor.
         Şimdilik okuldaki bütün öğretmenler ve bütün sınıflar benim.Bu durum hoşuma gidiyor.Büyüyünce abim kadar olunca bir sınıfım bir öğretmenim olacak hangisi daha iyi şimdilik bilemiyorum.Annemle sabahları kat teftişi yapıyoruz.Bu küçük gezinti çok hoşuma gidiyor.Tek tek bütün öğretmenlerime günaydın deme fırsatım oluyor ve bütün çocuklara da.Çocuklar beni görünce abim gibi zıplıyorlar beni selamlamak için.Bu zıplama eylemi toplu olunca daha da çok hoşlanıyorum.Ve ben de onlara o eşsiz gülücüklerimden ikram ediyorum.
         Annem eğitirken ben de eğitiliyorum.Çok eğleniyorum

Kardeşime



                                                             ABİSİNİN BALLARI
         Kardeşim benim için çok önemli,onu kimselerle paylaşamıyorum.Her sabah annem ben ve kardeşim birlikte okula gidiyoruz.Ve her sabah annem ayakkabılarını giyebilmek için kardeşimi annaneme verdiği zaman o bizimle gelmeyecek korkusuna kapılıyorum.
       Annemle birlikte onu büyütmeye çalışıyoruz.Çünkü kardeşim büyüyünce birlikte parka gideceğiz,markete gideceğiz ve benim vazgeçilmez mekanım olan ANTARES' E gideceğiz.
       Doğduğu günden beri onun gelişimini an be an takip ediyorum.Önce heyecanla göbeğinin düşmesini bekledik.Düştüğü gibi herkese müjde verdim.Sonrasında kırkının çıkmasını bekledim.Annemler bebek kırkı çıkınca birden büyümeye başlar diyorlardı.Ve merasimler başladı .Kardeşimin kırkı çıkacaktı.Annanem Zümra'nın yıkanma suyunu dualarla hazırladı.Sabırsızlıkla yıkanmasını bekledim.Kırkı çıkınca kocaman olacak zannetmiştim,ta ki yıkama işlemi bitene kadar.Bir de baktım ki kardeşim aynı.Çok büyük hayal kırıklığına uğradım doğrusu.O gün neyse ki Seda teyzem ve Can Amcam(Ben sana aşık oldum)Zümra'nın kırkını uçurmak için bizi balık lokantasına getirdiler.Bu Zümra'dan çok Afrayla bana yaradı.Çok güzel bir yerdi.Afrayla salıncaklarda sallandık,kaydıraktan kaydık.Dedim ya kardeşimi çoook seviyorum.
       Sonra kardeşimin bir gün arayla iki dişi çıktı.Her gün kontrol ediyorum diğerleri de çıkacak mı diye.Gerçi ben Afranınkileri de kontrol ederdim yakından.Biliyor musunuz kardeşim ağlayınca onu tek ben susturabiliyorum.Ya abisinin balları diye bağırıyorum ya da zıp zıp zıplıyorum.O da gülücükler atıyor bana.Annem bazen çok sinirleniyor Zümraya çünkü Zümra biraz huysuz.Ama onu da yatıştırmak bana düşüyor"anne kızma kardeşime o daha bebek anlamıyor"diyorum annemin de siniri geçiyor.
       Annem hep Zümrayla ilgilenmek zorunda kalıyor;ama sağolasın annanem,Merve teyzem,dedem,Seda teyzem hep birlikte bu zor dönemi atlatmam için bana yardımcı oluyorlar.Beni gezmeğe götürüyorlar,benimle oyunlar oynuyorlar,süprizler yapıyorlar.Ve böylelikle kardeşim büyüyor.
                                      İYİ Kİ DOĞDUN KARDEŞİM
      

HÜPTİRİK

                                                                KİME NİYET KİME KISMET
                    
  Merve teyzem,dün iş yemeği dönüşünde Yasir Abim için Hüptirik almış.Yasir abim görür görmez:"Merve teyzem inanki ben onu yemem"dedi.Bu sesle benim zaten kocaman olan gözlerim daha da bir kocaman oldu.Ver ver diyiverdim birden.Tabii ben bebeğim ya kimse benim için üfürükten de olsa hüptirik almıyor.Annemin elinden çektiğim gibi hüüüüüüppp diye yutuverdim.Hani bir söz vardır ya"isminin hakkını vermek"işte bu noktada takdir ettim doğrusu üretici firmayı.İsmi gibi hüüüüüüüp diye insanın midesine akıyor.
          Yasir abim de olmasa zor tadacaktımhüptirikleri.Abimi çok seviyorum .
                  
         Eeeee ne demiş atalarımız"Kime niyet kime kısmet"

HÜPTİRİK

                                                                KİME NİYET KİME KISMET
                    
  Merve teyzem,dün iş yemeği dönüşünde Yasir Abim için Hüptirik almış.Yasir abim görür görmez:"Merve teyzem inanki ben onu yemem"dedi.Bu sesle benim zaten kocaman olan gözlerim daha da bir kocaman oldu.Ver ver diyiverdim birden.Tabii ben bebeğim ya kimse benim için üfürükten de olsa hüptirik almıyor.Annemin elinden çektiğim gibi hüüüüüüppp diye yutuverdim.Hani bir söz vardır ya"isminin hakkını vermek"işte bu noktada takdir ettim doğrusu üretici firmayı.İsmi gibi hüüüüüüüp diye insanın midesine akıyor.
                   Yasir abim de olsa zor tadacaktım hüptirikleri.Abimi çok seviyorum .
                   Eeeee ne demiş atalarımız"Kime niyet kime kısmet"

14 Ocak 2011 Cuma

İLK KAHVALTIM

     REÇEL PEYNİR EKMEK

            Anneciğim bana bugün ilk defa kahvaltı yaptırdı.Beyaz peynir biraz yüzümü buruşturmuş olsa da güzeldi.Reçelli ekmek peynire göre daha lezzetli gibiydi.Genel olarak kahvaltı yapma noktasında şunu söyleyebilirim ki ehhhhhh işte!Bugün kahvaltı yapmış olmam yarın da yapacağım anlamına gelmiyor.Unutmamalı ki ben henüz bir bebeğim.Her an canım farklı davranmak istiyor
            Ocak ayının 30'unda 7 ayımı dolduruyorum,galiba büyüyorum.Annem diyor ki:"Bu kız büyüdükçe huyları da onunla birlikte büyüyor"sizinde anlamış olduğunuz üzere galiba heralde sanırsam iyi huylarımdan bahsetmiyor.Şu an sevdiğim bir yemek yok.Bir gün bisküviyi güzelce yerken bir ertesi gün yememek için ağzımı olanca gücümle kapatıyorum.Ama anneciğim yılmadan onca zahmete katlanıp bana her şeyin tadını öğrenmem için yardımcı oluyor.
            Büyümek gerçekten zor.........
            Büyütmek daha da zor.........:))))))))))))